Het wonder van de verloren macrolens.

Het was een warme dag in mei.  Ideaal weer  om met mijn kleindochter naar de speeltuin te gaan. Wat is er mooier dan te kunnen genieten van de blijheid van een kind dat zich ten volle kan uitleven. Terwijl mijn kleindochter zich amuseerde op een groot touwen-klimrek,  profiteerde ik er even van om mijn nieuwe olloclip macrolens van mijn iphone te testen. Met deze lens kan je prachtige macrofoto’s maken van alles wat er zich in de natuur bevindt. Ik had ze nog maar een week, en mijn enthousiasme was groot om ermee te werken. Ik had wat foto’s genomen van de ontluikende knoppen van een dennenboom, en me net op een nabije bank gezet om de resultaten te bekijken, toen mijn kleindochter naar me kwam toegelopen met de boodschap dat ze dringend naar de toilet moest.  Geen tijd om alles goed op te bergen dus, maar snel snel op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde toiletten.

Na dit bezoek moesten we wegens onverwachte omstandigheden vroeger naar huis vertrekken. Pas na een uurtje thuis, dacht ik weer aan mijn olloclip lens die ik zo vlug had weg gestopt. Toch maar eerst doen dan. Maar……waar was ze? Niet in mijn handtas, niet in mijn jaszak, niet in mijn broekzak, ze was nergens te bespeuren. Aiaiai, dat kon toch niet waar zijn. Ah, misschien was ze in de auto uit mijn zak gevallen….., heel mijn auto ondersteboven gehaald, geen lens te vinden. Ok, dan maar terug naar de speeltuin. De kans was klein, maar je wist maar nooit. Daar aangekomen, liep ik terug de weg die we gelopen hadden, tot aan de toiletten, en terug naar de bank waar ik op gezeten had. Maar ook hier hadden we geen succes. Hoe groot was de kans dat we een kleine witte lens van amper 8cm groot terug zouden vinden in het witte zand dat daar alom tegenwoordig was. Het was zoeken naar een speld in de hooiberg. Een beetje teleurgesteld reed ik terug naar huis.

Toch wilde ik niet opgeven. Ik dacht terug aan wat ik geleerd had over Ho’oponopono: “Alles wat je wil komt naar je toe. Als je iets graag wilt, en je hebt het niet, is het enkel nodig om hierop te zuiveren. Wanneer je voldoende gezuiverd hebt, en er geen weerstand meer is, wanneer je in vrede bent, kan datgene wat je wil naar je toekomen. Het enige wat je hoeft te doen is te zuiveren en je intuïtie te volgen.”  Dat was dus wat ik ging doen. Zuiveren, zuiveren, zuiveren,…… Een paar dagen gingen voorbij, maar resultaten zag ik nog niet, ik wachtte op “het teken” zoals zovelen dat benoemen, maar er kwam niets.  Ergens geloofde ik ook niet echt dat ik de lens nog ging terugvinden moet ik toegeven.  De 5^de dag na het verlies, ging ik ’s avonds een fietstochtje maken. Ik was van plan om eerst in de nabije gemeente langs de winkel te passeren en daarna verder te rijden naar een vriendin van mij. Na een paar kilometer fietsen kreeg ik echter een andere ingeving. Van waar dit kwam weet ik niet, maar ik besloot  iets uit te proberen en gewoon mijn intuïtie te volgen.  Het was een test om meer te gaan vertrouwen op mijn buikgevoel. Deze beslissing maakte dat ik een heel andere weg volgde dan ik oorspronkelijk gepland had. Ik was benieuwd waar het mij zou brengen. Even later merkte ik dat mijn kilometerstand op 1078,1 stond, en ik nam me voor om te fietsen tot het cijfer 1111,1 op de kilometerteller verscheen. Waar dat ook mocht zijn. Daar zou ik stoppen en iets gaan drinken.

Mijn innerlijk kompas stuurde me langs wegen waar ik bijna nooit kwam, soms wist ik niet waar ik zou uitkomen, maar ik vertrouwde er volledig op dat het juist was. Omstreeks 19u55 merkte ik dat ik langs de speeltuin fietste waar ik mijn lens verloren was. Zou ik…..? “Nee”, vertelde een innerlijke stem mij, “je hoeft niet te gaan zoeken”. “Het is bijna een week geleden, die lens is al lang weg, en de speeltuin sluit om 20u. Dat haal je niet meer.” Dus…… fietste ik vlijtig verder. Ik was de speeltuin amper gepasseerd toen mijn blik op de kilometerteller viel…… die stond op 1111,1 km.  OMG….mijn mond viel bijna open van verbazing. Was dit een teken? Ja toch? Of niet? Nog even deed mijn ego zijn best om te zeggen dat het bullshit was,  maar nee, dit kon ik echt niet negeren. Toch? Nee, niet meer twijfelen. Nu was het tijd om te stoppen, terug te keren en binnen te gaan in de speeltuin voor het te laat was. Zo gezegd, zo gedaan. In de speeltuin liep ik vol verwachting terug de weg die ik de vorige keer ook gedaan had. Van de inkom naar de toiletten, van de toiletten naar de bank waar ik zat. Onderweg speurde ik nauwlettend in het rond met de verwachting  dat mijn lens op wonderbaarlijke wijze tevoorschijn zou komen. Maar……niets! Ik ging nog eens terug, en terug, maar nee, ik had geen succes. Een beetje teleurgesteld zette ik me neer op de bank waar ik de vorige keer gezeten had voor we onverwachts moesten vertrekken. Ik boog mijn hoofd naar voren om het zand uit mijn schoenen te schudden en zag daar, tussen mijn 2 voeten, in het mulle witte zand, een rond wit ding een klein beetje boven het zand uitsteken. Was het…..? Was het echt? Jaaaaaaaaa, het was echt! Mijn lens, mijn kleine witte lens lag daar tussen mijn 2 voeten te blinken. Ik ben nog nooit in mijn leven zo verbaasd en zo dankbaar geweest denk ik. Yes, yes, yes, ik had mijn geliefde lens terug gevonden. Dit is één van die momenten in mijn leven die ik nooit meer zal vergeten. Ik herinner me tot op de dag van vandaag nog precies hoe ik me voelde op dat ogenblik. Ik weet nog precies welk geweldig gevoel van  liefde, dankbaarheid en blijdschap er door mijn lichaam stroomde. Die paar seconden, daar in die stille speeltuin, hebben mijn leven volledig veranderd. Veranderd omdat ik sindsdien weet dat wonderen bestaan. Omdat ik sindsdien écht begrijp wat de kracht van Ho’oponopono is en kan zijn. Omdat ik sindsdien weet dat ik écht blindelings kan vertrouwen op mijn intuïtie, op het universum en op het leven.  Wat kan er nu nog mooier zijn? Het begin van een héél nieuw leven!

Het spijt me, vergeef me aub, ik hou van jou, dankjewel.

Wil jij ook graag de immense kracht van Ho’oponopono leren kennen? 

Schrijf je vandaag nog in voor de online Ho’oponopono Workshop: Ho’oponopono Workshop